Στο απολύτως τσιμεντοποιημένο και “άχαρο” κέντρο της κωμόπολης των Μοιρών του σήμερα (με τις βρύσες ενίοτε να μην τρέχουν καν νερό!) με τον καυτό μεσαρίτικο ήλιο να πυρακτώνει, τη θερινή περίοδο, κτίρια και πεζοδρόμια, δύσκολα μπορείς να φανταστείς ότι υπήρξε εποχή που κάτοικοι και επισκέπτες έπιναν τον καφέ τους, ή… την κανελάδα τους με χιόνι Ψηλορείτη, καθισμένοι κάτω από σκιερά πλατάνια (!) που υπήρχαν “στην καρδιά” της σημερινής έδρας του Δήμου Φαιστού, δίνοντας, ασφαλώς, άλλη ομορφιά και δροσιά στο τοπίο!
Σε ένα παλιό κείμενο που εντόπισε ο Προΐστάμενος της Βικελαίας Βιβλιοθήκης Δημήτρης Σάββας, γραμμένο προπολεμικά από επισκέπτη της μεσαρίτικης κωμόπολης των 1.200 τότε κατοίκων, διαβάζουμε πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες που μας παρασύρουν σε ένα γοητευτικό ταξίδι πίσω στον -οριστικά χαμένο!- χρόνο και τη χαμένη εικόνα ενός “άλλου τόπου” [Διατηρείται η ορθογραφία του πρωτοτύπου]:
“Η Εμποροπανήγυρις των Μοιρών είναι γνωστή εις όλην την Κρήτην διά την συγκέντρωσιν χιλιάδων χωρικών, παραγωγών, εμπόρων, μεταπρατών, επαγγελματιών…
Η Κωμόπολη έχει μεγάλα καταστήματα, Καφενεία καθαρότατα και περιποιημένα, Υφασματοπωλεία, Χρυσοχοεία, την γραφικωτέραν πλατείαν με τα βαθύσκια πλατάνια της, κάτω από τα οποία μπορεί κανείς με όλην την άνεσιν του να απολαύση το πρόχειρο αναψυκτικό του από τον πλανόδιον πωλητήν, φτιαγμένο από χαρούπι ή άλλο σορόπι και με χιόνι από τις πλαγιές του Ψηλορείτη.
Το αναψυκτικό μάλιστα αυτό έχει ευρείαν διάδοσιν εις την γραφικήν Κωμόπολιν ιδίως κατά την ημέραν της Εμποροπανηγύρεως».
πηγή: Δια-SOS-τε τη Μεσαρά
