Με εξομολόγηση ψυχής η κόρη του Νίκου Ξυλούρη για τον «Αρχάγγελο της Κρήτης» – «Δεν τελειώνει ποτέ το πένθος»
Μια ιδιαίτερα φορτισμένη τηλεοπτική εμφάνιση έκανε την Πέμπτη (20/11) η Ρηνιώ Ξυλούρη, κόρη του αείμνηστου Νίκου Ξυλούρη, στο «Στούντιο 4» με τη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο.
Η κόρη του «Αρχάγγελου της Κρήτης» μίλησε με βαθιά συγκίνηση για τη ζωή, τον χαρακτήρα και την παρακαταθήκη του πατέρα της, φωτίζοντας πτυχές της προσωπικότητάς του που δεν γνώριζε το ευρύ κοινό.
Ανακαλώντας τις μνήμες της από την παιδική της ηλικία, περιέγραψε τον Νίκο Ξυλούρη ως έναν «πολύ γλυκό άνθρωπο», παρόντα πατέρα, που άφηνε τις επαγγελματικές του ανησυχίες έξω από το σπίτι: «Ό,τι κι αν είχε συμβεί, όταν έμπαινε στο σπίτι ήταν μπαμπάς. Έδινε αγκαλιά, χάδι, φιλί… ήταν όλο στο κανάκεμα». Η απώλειά του, όταν εκείνη ήταν μόλις 13 ετών, όπως είπε, την σημάδεψε βαθιά: «Απαλύνει ο πόνος, αλλά το πένθος δεν τελειώνει. Το κουβαλάς στην πιο ευαίσθητη ηλικία σου».
Η Ρηνιώ Ξυλούρη στάθηκε ιδιαίτερα στην αγάπη που εξακολουθεί να δείχνει ο κόσμος για τον πατέρα της, 44 χρόνια μετά τον θάνατό του. Όπως περιέγραψε, άνθρωποι όλων των ηλικιών της μιλούν ακόμη για το έργο του, για το πώς μεγάλωσαν τα παιδιά τους ακούγοντάς τον, για ιστορίες που τους συνδέουν με τα τραγούδια του: «Το 2025 ο κόσμος ακόμη συγκινείται βαθιά. Αυτό και μόνο δείχνει ότι εκείνος υπενθυμίζει πως κάποτε ζήσαμε και με τρυφερότητα, κατανόηση και συμπόνια, όχι μόνο με σκληρότητα όπως σήμερα».
Αναφερόμενη στις κρητικές βεντέτες, με αφορμή και το πρόσφατο μακελειό στα Βορίζια, σχολίασε με πίκρα: «Με ταπεινώνει αυτό το πράγμα». Υπενθύμισε ότι ο πατέρας της υπήρξε άνθρωπος που βίωσε πολέμους, φτώχεια και στερήσεις, και γι’ αυτό σε όλη του τη ζωή έψαχνε τρόπους να στηρίξει όσους είχαν ανάγκη. «Δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι πίσω από έναν τοίχο κρύβονται δολοπλοκίες, ψέμα και συμφέρον. Ήταν αγνός και δεν άντεχε τέτοια πράγματα».
Στο κλείσιμο της συνέντευξης, η Ρηνιώ Ξυλούρη μίλησε για τον δικό της τρόπο να διατηρεί ζωντανή τη σχέση με τον πατέρα της, παρά την απώλεια: «Έχω ένα αβαντάζ σε σχέση με άλλους που έχασαν τον πατέρα τους. Μπορώ να ακούω τη φωνή του όποτε θέλω, να βρίσκω στα τραγούδια του τις απαντήσεις που χρειάζομαι. Στα πιο δύσκολά μου, πάντα κάτι μου λέει».
