Την τελευταία του πνοή άφησε σε ηλικία 75 ετών ο Μανώλης Μαυράκης, ένας άνθρωπος με μια ζωή γεμάτη και πλούσια από ανθρώπους και εμπειρίες.
Η ζωή του έγινε ντοκιμαντέρ, καθώς είχε υπάρξει ένας από το πιο ωραίους άνδρες της εποχής του που έκανε καριέρα μοντέλου στη Νέα Υόρκη, δουλεύοντας με τους πιο γνωστούς φωτογράφους της εποχής.
Στη δύση της ζωής του, ζούσε στα Χανιά, ασχολιόταν με τη φωτογραφία και είχε καταφέρει να κερδίσει την αγάπη των Χανιωτών.
Δείτε το ντοκιμαντέρ που είχε δημιουργηθεί για τον Μανώλη Μαυράκη
Γράφει χαρακτηριστικά το europost.gr…
Αγάπησε τις γυναίκες, αυτές που δεν μπορούσαν να αντισταθούν στη γοητεία του, τόσο που κάποιες δέχονταν να τον μοιραστούν με τη φίλη τους, χωρίς ο ίδιος να το επιδιώκει. Η κοκαΐνη, τα χάπια και λοιπές ουσίες τον έριξαν σε έναν άλλον κόσμο, εκεί όπου πολλές φορές η πραγματικότητα παύει να υφίσταται, εκεί όπου μένεις άγρυπνος τρία μερόνυχτα πριν πέσεις αναίσθητος.
Ξέροντας ότι μόνο αν έφευγε από τη Νέα Υόρκη θα γλίτωνε από τον εθισμό, ο Μαυράκης γύρισε στην Κρήτη του, ζορίστηκε αλλά καθάρισε. Και όταν επέστρεψε στην Αμερική, δεν ήθελε ούτε να ακούσει για κόκα. Σήμερα μένει σε ένα σπίτι με τις γάτες του και ένα μικρό κοτσύφι, που του έφερε μία από αυτές, με τις αναμνήσεις του ζωντανές. Μιλώντας μαζί του καταλαβαίνεις ότι αυτός ο άνθρωπος που βίωσε έντονες συγκινήσεις, έβγαλε καλά λεφτά και ερωτεύτηκε με πάθος εξακολουθεί ακόμη να είναι μια ιδιαίτερα ξεχωριστή περίπτωση.
Η φυγή και το μόντελινγκ
Οταν ο Μανούσος και η Κατερίνα Μαυράκη κράτησαν για πρώτη φορά αγκαλιά τον γιο τους, σίγουρα δεν μπορούσαν να διανοηθούν την απίστευτη διαδρομή που θα χάραζε ο Μανώλης τους. Αυτός που στα 9 του χρόνια έκλαψε πολύ στην κηδεία της μητέρας του, που έφυγε άδικα από τη ζωή εξαιτίας μιας λάθος διάγνωσης, μόλις στα 36 της χρόνια. Μεγαλώνοντας η γοητεία του και κυρίως η αντίληψη να διαισθάνεται αυτό που θέλουν οι γυναίκες του χάρισαν τον τίτλο του γόη, παρότι ο ίδιος δεν το ένιωθε.
«Πάντα αγαπούσα και έτρεφα απέραντο σεβασμό στις γυναίκες, κάτι που δεν άλλαξε ποτέ. Θυμάμαι ότι ο πρώτος μου έρωτας ήταν όταν ήμουν 5 ετών με ένα κοριτσάκι της ηλικίας μου. Της έπιανα το χέρι στο θέρος και τρέχαμε μέσα στα χωράφια».
Μετά τον Στρατό όπου απέκτησε στενή φιλική σχέση με έναν Αμερικανό στρατιωτικό, ένας γνωστός του Ελβετός που ερχόταν τακτικά στην Κρήτη, του πλήρωσε τα εισιτήρια για να ταξιδέψει στη Γενεύη.
Ο Μαυράκης βγήκε για πρώτη φορά εκτός Ελλάδας και έμεινε για έναν μήνα στη χώρα των αγελάδων και της σοκολάτας ανακαλύπτοντας νέες εμπειρίες.
«Μετά ήρθε μια πρόσκληση για τον Καναδά από τον φίλο μου στον Στρατό και κάθισα δύο μήνες. Πέρασα φανταστικά και τότε αποφάσισα να πάω να βρω τον αδελφό μου που έμενε στη Νέα Υόρκη μόνιμα μαζί με τη γυναίκα του. Μπήκα παράνομα στις ΗΠΑ τον Αύγουστο του 1971, αλλά η νύφη μου μού έβγαλε αμέσως αριθμό κοινωνικής ασφάλισης». Αυτό ήταν κάτι πολύ σημαντικό για τον Μανώλη προκειμένου να δουλέψει μέχρι να βγει η πράσινη κάρτα του, ενώ η γνωριμία του με την οικογένεια ενός πλούσιου ανθρώπου που δεν θέλει να ονοματίσει του έδωσε την ευκαιρία για την πρώτη του δουλειά.
«Θυμάμαι ακόμη εκείνο το βράδυ που φάγαμε σε ένα πολύ όμορφο εστιατόριο του Μανχάταν και η σύζυγος του ανθρώπου αυτού με ρώτησε τι δουλειά θέλω να κάνω»
. Ο Μαυράκης δεν έχει κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό του και όταν η κυρία τον ρώτησε αν θα ήθελε να δουλέψει ως μοντέλο βρήκε ενδιαφέρουσα την ιδέα.
«Τότε υπήρχαν δύο πολύ μεγάλα πρακτορεία μοντέλων, το Ford και το Stewart, που ήταν ό,τι καλύτερο, ειδικά για άνδρες που ήθελαν να κάνουν αυτή τη δουλειά». Οι υπεύθυνοι του πρακτορείου είδαν κάτι στον Μαυράκη, του έφτιαξαν book και έτσι άρχισε αμέσως να δουλεύει για καμπάνιες και διαφημίσεις σε περιοδικά και εφημερίδες. Ο πολύς Ρίτσαρντ Αβεντον φωτογράφισε τον γοητευτικό Κρητικό που άρχισε να γίνεται περιζήτητος και να δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ, ενίοτε δίπλα σε πανέμορφες γυναίκες.
«Αν θυμάμαι καλά, τότε στις αρχές της δεκαετίας του ’70, ένας υπάλληλος σε τράπεζα έπαιρνε γύρω στα 150-200 δολάρια την εβδομάδα και εγώ έπαιρνα 100 την ώρα».
Το καλοκαίρι του 1984 ο Μαυράκης έπιασε πάτο. Κάποια εβδομάδα στα τέλη του Αυγούστου επί τέσσερις συνεχόμενες ημέρες ήταν άγρυπνος από τις καταχρήσεις.
Ο αδελφός του τον πήρε σπίτι του και στις 24 Σεπτεμβρίου του 1984 ο Μανώλης επέστρεψε στην Κρήτη, αποφασισμένος να ξορκίσει τους προσωπικούς του δαίμονες. Ζορίστηκε, αλλά καθάρισε μια και καλή από τα ναρκωτικά. Και όταν επέστρεψε στην Αμερική ανέλαβε μάνατζερ στο διάσημο «Surf Club», το πιο καυτό κλαμπ του πλανήτη τότε.
Ηταν φίλος με τον Τόμπι Μπίβερς και τα αδέλφια του που είχαν το κλαμπ, στο οποίο ο Μαυράκης έζησε νύχτες όπου ο Μικ Τζάγκερ, ο Ροντ Στιούαρτ και η Φάρα Φόσετ διασκέδαζαν μαζί με τους γιάπηδες της Wall Street. Ηταν η εποχή που τα δολάρια σκορπίζονταν σαν μαρουρόφυλλα και οι άνδρες που περνούσαν την πόρτα του «Surf Club» έφευγαν κάθε βράδυ και με διαφορετική γυναίκα.
«Εβλεπα νέα παιδιά στο μπαρ να ανοίγουν οι μύτες τους από τη χρήση κόκας, αφού δεν σταμάταγαν να τη ρουφάνε με εκατοδόλαρα. Τους έλεγα να φύγουν να πάνε στο σπίτι τους γιατί την άλλη μέρα δούλευαν, αλλά ούτε για ύπνο δεν πηγαίνανε. Φαντάσου ότι εγώ κάθε βράδυ έβγαζα 700-800 δολάρια από tips». Τον Μάρτιο του 1990 πήρε τη μεγάλη απόφαση να επιστρέψει μόνιμα στην Κρήτη και να αφήσει πίσω του τα φώτα της μεγάλης πόλης, η οποία του χάρισε μοναδικές εμπειρίες.
«Γύρισα με ένα καλό χρηματικό ποσό και έμεινα πλέον εδώ. Επέστρεφα για λίγο στη Νέα Υόρκη να δω φίλους, αλλά η Κρήτη με φώναζε πίσω. Μένω στο σπίτι μου στα Χανιά με τα γατούλια μου και τον κοτσυφάκο, που μου τον έφερε ένα γατί μου όταν έπεσε από τη φωλιά του και, όπως είδες, πρωταγωνιστεί και στο φιλμ που έφτιαξαν για μένα ο Γιάννης Κρομμυδάκης και η Αρχόντισσα Κοκοτσάκη».
Ενα φιλμ που καταγράφει κάποια μόνο κεφάλαια από τη μυθιστορηματική διαδρομή του γοητευτικού Κρητικού που άλωσε το Μανχάταν με τον δικό του τρόπο και ρούφηξε τη ζωή μέχρι το μεδούλι της.
