Το υπέροχο ποίημα ”Κριός και Προβατίνα” της γνωστής παιδιάτρου και εξαιρετικής συγγραφέα Στέλλας Κανάκη με αξιόλογες έως τώρα εκδόσεις, έχει βραβευτεί από τους Πνευματικούς Ορίζοντες Λεμεσού, στην κατηγορία Σατιρική ποίηση, ας το απολαύσουμε:
Κριός βαρβατοκρίαρος πονεί και μαραζώνει
για μιας προβάτας γαλανής τα γκρίζα μάτια λιώνει.
Ποκάτω από το σώχωρο αρχίνηξε καντάδα
λέει τση: «Τέτοιαν ομορφιά ποτέ μου δεν ξανάδα.
Σ’ είδα μια μέρα να μασείς στον κάμπο τα σπαρμένα
κι εκειά γλυκομασούλησες και την καρδιά μου μένα.
Αρχοντοανεθρεμένη μου, γλυκιά μου προβατίνα
που ’χεις λευκόσγουρα μαλλιά σαν του Μαγιού τα κρίνα.
Τσαχπινοβλεφαράτη μου, παιχνιδοκαμνομάτα
την ομορφιά, τη χάρη σου, δεν έχει άλλη προβάτα.
Το λιγνο-ποδαράκι σου κι η παχουλή σου μέση
και το σχιστό νυχάκι σου, και τίνος δεν αρέσει ».
Τα βάσανά του τραγουδεί, τον πόνο που τον λιώνει
μα η καμπανοφωνάρα του τσι σκύλους ξεσμιλιώνει.
Μοντέρνουν οι λυκόσκυλοι με τσι γδυμνές δοντάρες
κι ήρθεν η γι- ώρα να φανούν του κριαριού οι χάρες.
Που μια πιτήδεια κουτουλιά ταιριάζει στον καθένα
και κούτσα-κούτσα φεύγουνε με τα πλευρά σπασμένα.
Επόμεινεν ο κρίαρος, το μπέτη του κορδώνει
κι η λυγερή απ’ το σώχωρο τονε ποκαμαρώνει.
« Κριάρι μου περήφανο, γενναίε ήρωά μου
σήμερα τηνε σκλάβωσες για πάντα την καρδιά μου ».
Στο ταιριασμένο αντρόγυνο να ζήσουνε θα πούμε
και στις χαρές του γάμου τους ένα κρασί θα πιούμε.
