Τη ζωή σε μια γειτονιά που προσφέρεται για περπάτημα θα πρέπει πιθανότατα να σκεφτούν οι γυναίκες με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου λόγω υπερβολικού σωματικού βάρους, σύμφωνα με τη μελέτη ερευνητών από τη Σχολής Δημόσιας Υγείας Mailman του Πανεπιστημίου Κολούμπια και την Ιατρική Σχολή Grossman του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.
Η παχυσαρκία έχει αποδειχθεί παράγοντας κινδύνου για 13 τύπους καρκίνου στις γυναίκες. Στον αντίποδα, η σωματική δραστηριότητα μπορεί να έχει προστατευτική δράση, μειώνοντας τις πιθανότητες κακοήθειας ανεξαρτήτως σωματικής διάπλασης. Τα πρόσφατα ευρήματα που δημοσιεύονται στο επιστημονικό περιοδικό Environmental Health Perspectives, βάζουν στην εξίσωση και μια τρίτη μεταβλητή: τον αστικό σχεδιασμό που ευνοεί τους πεζούς και τη σωματική δραστηριότητα, οδηγώντας σε βελτίωση της φυσικής κατάστασης και χαμηλότερο δείκτη μάζας σώματος.
Οι ερευνητές παρακολούθησαν για τρεις περίπου δεκαετίες 14.274 γυναίκες ηλικίας 34 έως 65 ετών, μελετώντας στοιχεία από τις εξετάσεις τους σε ένα κέντρο μαστογραφίας στη Νέα Υόρκη κατά το διάστημα 1985 – 1991 και δεδομένα αναφορικά με το πώς ήταν διαμορφωμένη η γειτονιά τους -αυτή που δηλώθηκε κατά την απογραφή- και αν ήταν πρόσφορη ήταν για περπάτημα. Έτσι, θα μπορούσε να διερευνηθεί αν ο φιλικός προς το περπάτημα αστικός σχεδιασμός επηρεάζει τις πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου σχετιζόμενου με παχυσαρκία (όπως ο καρκίνος του μαστού μετά την εμμηνόπαυση, των ωοθηκών, του ενδομητρίου και το πολλαπλό μυέλωμα), τόσο συνολικά και ειδικά για κάθε απογραφική περιοχή.
Από το πληθυσμιακό δείγμα, το 18% εμφάνισε για πρώτη φορά καρκίνο σχετιζόμενο με την παχυσαρκία μέχρι το τέλος του 2016, με συχνότερο τον καρκίνο μαστού μετά την εμμηνόπαυση (53%), ακολουθούμενο από τον καρκίνο του παχέος εντέρου (14%) και τον καρκίνο του ενδομητρίου (12%).
