Ανακαλύφθηκαν εκ νέου φάρμακα από την αρχαία Ελλάδα – «Χιλιάδες χρόνια μπροστά από την εποχή τους»

Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε πως ο Ιπποκράτης ήταν ο θεμελιωτής της ορθολογικής ιατρικής, ωστόσο ο ρόλος των αρχαίων Ελλήνων στην φαρμακευτική δεν είναι εξίσου γνωστός.

Ένας από τους μεγάλους «πατέρες» της σύγχρονης φαρμακευτικής επιστήμης ήταν ο Διοσκουρίδης, ένας σημαντικός ΄Έλληνας Ιατρός, Ριζοτόμος, Φαρμακοποιός – Φαρμακολόγος και Βοτανολόγος που έζησε μεταξύ 10 – 90 μ.Χ., περίπου.

Διετέλεσε ως στρατιωτικός ιατρός και είναι ακόμα και σήμερα γνωστός για το έργο του «Περί ύλης και ιατρικής», που συνέγραφε επί 30 συναπτά έτη και το οποίο είχε μεγάλη επιρροή στη φαρμακολογία για πάνω από 16 αιώνες. Θεωρείται μέχρι και σήμερα ως ο μεγαλύτερος φαρμακολόγος της αρχαιότητας.

Ο Διοσκουρίδης είχε βρει φυσικές θεραπείες που βασίζονταν κυρίως στα διαθέσιμα βότανα, για προβλήματα υγείας όπως οι πέτρες στα νεφρά και η ισχιαλγία.

Όταν ο ίδιος δεν κατάφερνε να βρει αυτό που χρειαζόταν στον ελλαδικό χώρο, δε δίσταζε να κάνει μεγάλα ταξίδια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα εκείνο μέχρι την Αρμενία, όπου και ανακάλυψε πως το κάρδαμο (το οποίο αποτελεί συστατικό σε πολλά ντόπια πιάτα της χώρας) είχε πολλές θεραπευτικές ιδιότητες.

Τα φυσικά φάρμακα και οι θεραπείες του Διοσκουρίδη

Σύμφωνα με τον ιστορικό Charles Freeman, συγγραφέα του σχετικού βιβλίου «Τα Παιδιά της Αθηνάς: Οι Έλληνες Διανοούμενοι κατά την Ρωμαϊκή Περίοδο», ο Διοσκουρίδης «δημιούργησε χιλιάδες συνδέσεις ανάμεσα σε ασθένειες, θρεπτικά συστατικά και φυτικές τροφές που μπορούσαν να θεραπεύσουν αυτές τις ασθένειες».

Ο Freeman δεν είναι ο πρώτος άνθρωπος που μελετά τα γραπτά του Διοσκουρίδη, όμως το βιβλίο του είναι από τα πρώτα που κάνει μια μοντέρνα, εκλαϊκευμένη ανάλυση των βιβλίων και των σημειώσεων του μεγάλου φαρμακολόγου, δίνοντας έμφαση στις θεραπείες που χρησιμοποιούσε και την πιθανή αποτελεσματικότητά τους.

Όπως εξήγησε ο ίδιος στην εφημερίδα «Express», ο Διοσκουρίδης ήταν ίσως ο πρώτος άνθρωπος που ανακάλυψε ότι τα φύλλα δάφνης μπορούν να βοηθήσουν στη διάσπαση των πετρών στα νεφρά, κάτι που η μέχρι τώρα (περιορισμένη πάνω στο θέμα η αλήθεια είναι) βιβλιογραφία επιβεβαιώνει.

Επιπλέον, ο αρχαίος Έλληνας πίστευε πολύ στις θεραπευτικές ιδιότητες του καρδάμου, το οποίο θεωρούσε ότι μπορεί να βοηθήσει στη θεραπεία της ισχιαλγίας, της κοίλης, καθώς και των παρασίτων στο έντερο. Αν και δεν έχουν γίνει επαρκείς έρευνες που να επιβεβαιώνουν αυτές τις υποθέσεις, ανάλυση στο «Health Line» επιβεβαιώνει ότι το κάρδαμο διαθέτει ισχυρές αντιφλεγμονώδεις, αντιοξειδωτικές, αλλά και πιθανώς αντικαρκινικές ιδιότητες, ενώ προωθεί την καλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος.

Παράλληλα, ο Διοσκουρίδης γνώριζε σε βάθος διάφορες δηλητηριώδεις ουσίες, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο μπορούσε να τις αξιοποιήσει για να βοηθήσει τους ασθενείς του. Για παράδειγμα, ο ίδιος σύστηνε τον ελλεβόρο, ένα εξαιρετικά δηλητηριώδες φυτό, σε περίπτωση που έπρεπε να προκαλέσει εμετό σε κάποιον ασθενή του, ωστόσο οι σημειώσεις του τόνιζαν πως «έπρεπε να λαμβάνονται μόνο ελάχιστες ποσότητες».

ieidiseis.gr